'Wacht maar, over een paar jaar presenteer jij het journaal.' Nee, ik ga niet vertellen dat ik een nieuwe baan heb bij het journaal. (We hebben ook al een NOS-presentator in het dorp, het moet niet gekker worden) De nonchalante opmerking van mijn vader bleef me bij. Alleen al de gedachte aan eventueel op tv zijn gaf me de kriebels. Ik was pas afgestudeerd als schrijvend journalist en sloeg standaard dicht bij een klein beetje aandacht. Een telefonisch interview? Zweethandjes.
Lees verder
Omdat het de Maand van de Geschiedenis is, leek het me leuk om weer wat aandacht te besteden aan Duivelseiland Op mijn Instagram maakte ik 3 Reels waarin ik korte stukjes voorlees uit het boek. Dit bericht op Instagram bekijken Een bericht gedeeld door Mandy van Dijk (@mandyvandijk_writes) Dit bericht op Instagram bekijken Een bericht gedeeld door Mandy van Dijk (@mandyvandijk_writes) Dit bericht op Instagram bekijken Een bericht gedeeld door Mandy van Dijk (@mandyvandijk_writes)
Lees verder
Heb ik iets met de bouw en infra? Ik dacht altijd van niet. Maar ja, mijn vader is scheepstimmerman, mijn broer is civiel technicus, mijn zwager werkvoorbereider. Wellicht heb ik toch een tik van de bouwmolen gekregen. Want al een decennium geleden ging ik aan de slag als zzp'er en ontwierp de menustructuur voor de website voor een opleidingsbedrijf in de bouw, en later een online communicatieplan voor een leerwerkbedrijf in de infra. Schreef alle teksten voor het opleidingsbedrijf. Week
Lees verder
Oktober 2017. Elie d’Humières beent door de lobby van het ouderencomplex in de bloemrijke woonwijk in het westen van Parijs. Zijn vingers heeft hij geklemd om de knop van zijn slechtziendenstok, zijn rug is ietsje gebogen. Zelfs ietwat gekromd is hij een statige verschijning. Achter hem zit een kleinere man in grijs driedelig pak naar voren geleund op de bank, zijn handen bungelen tussen zijn knieën. Als ik binnenkom en rondkijk vangt de zittende man mijn blik. Hij spreekt de
Lees verder
Dit is een uitgebreide versie van het avontuur dat de twee Fransen Deramond en Mandinaud in Nederland in Kamp Urk deed belanden. In het boek Duivelseiland lees je het hele verhaal rondom interneren, het interneringskamp op Urk en de ontvluchtingspogingen die de officieren ondernamen. Het was 28 april 1916. De Eerste Wereldoorlog was in volle gang. In allerijl waren de eerste vliegeskaders opgezet in 1915. Vele vliegeniers lieten het leven bij luchtgevechten of door slechte vliegtuigen. Het was nu
Lees verder
Documentairemaker Rene Oomen was het verhaal van Duivelseiland op het spoor gekomen en maakte er een radiodocumentaire over voor het geschiedenisprogramma OVT van de VPRO. We hadden al een paar maanden contact, toen we in november 2020 elkaar spraken op Urk. Oomen interviewde ook (Urker) historicus Bert-Jan van Slooten die een scriptie schreef over De Urker Courant in de Eerste Wereldoorlog, sprak Jacob Korf, kleinzoon van sergeant Jacob Korf, kon rekenen op de informatie van John Miles, kenner van de
Lees verder
Mijn voorvader Cornelis Jongkees was veldwachter op het eiland Urk, midden in de Zuiderzee, aan het begin van de twintigste eeuw. Het kleine visserseilandje kreeg in 1909 bezoek van een Russische prins die zei op zoek te zijn naar rust. Dat pakte anders uit. Als veldwachter op het visserseiland Urk in 1909 zal hij het gemiddeld niet zo spannend gevonden hebben, mijn betovergrootvader Cornelis Jongkees. De eilanders waren een groot deel van het jaar druk met vissen, vis verwerken en
Lees verder
Stel je voor Je moet thuis blijven. Je mag alleen een rondje door je woonplaats wandelen en dan, hup weer terug naar je gebouw. Als je een dringende reden én toestemming hebt mag je je woonplaats kort verlaten. Er zijn geen restaurants open, geen theater, geen sportvereniging. Ja, je mag tennissen op het speciaal voor jullie huis aangelegde tennisveld. Er worden boeken ingezameld, puzzels en bordspellen geregeld. Een spel kaarten is ook geen probleem. Verder verveel je je. Klinkt bekend,
Lees verder
Voor de sloop. In het landschap aan de rand van Lelystad loopt tussen de waterzuivering en de gevangenis een onverhard weggetje. De Volvo van Elias Tieleman had wat moeite met de vele gaten die in de zandweg zitten; stapvoets gingen we verder. We zijn op weg naar station Lelystad-Zuid, een nooit in gebruik genomen treinstation. Een spookstation. Als je in de trein van Almere naar Lelystad goed oplet zie je het perron. Het is een betonnen perron, herkenbaar als de
Lees verder
'Verboden toegang' staat op het blauwe bordje aan het hek. De tegels van het pad zijn iets groen geworden door onkruid. Genoeg om te zien dat deze plek niet dagelijks in gebruik is, maar niet zoveel dat het er verloederd uitziet. Bij de toren aan het eind van het weggetje ga je twee treden omhoog naar de bruin geschilderde dubbele deuren. Binnen is het koel en kaal. De watertoren in Vriezenveen, te spotten vanaf de N36, staat momenteel leeg en
Lees verder